Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 14 januari 2018

Every end is a new beginning



2008 - 2018





Dit is het laatste bericht op deze blog  Een kijkje in Zweden.

Het einde van een grote hobby, want dat was deze blog voor mij. Jaren en jaren met heel veel plezier en elan geschreven. Na deze lange periode van intens genieten op deze stek wordt het tijd voor iets anders. Omdat ik daar in gedachten al veel mee bezig ben lukt het niet zo goed hier nog te schrijven.
Ons huis is vorig jaar al verkocht, maar de overdracht is in het komende vroege voorjaar, dus ook al druk bezig met voorbereiden op de verhuizing.
En dan... op naar de volgende etappe in ons leven waarin we weer net zo veel hopen te genieten. Op naar een andere plek in een ander land.


Sim gaat uiteraard mee, haar maakt het niet veel uit waar we wonen,
zolang wij tweeën er maar zijn.


Ook onze Rush gaat natuurlijk mee in haar urn,
met haar foto('s) en haar lichtje.


Er kunnen geen reacties meer geplaatst worden op deze blog. Wil je graag nog iets zeggen, dan stel ik dat erg op prijs. Het kan via e-mail naar gonnetje2@gmail.com, op die manier zal het niet aan mijn aandacht ontsnappen!
Of ik in de nabije toekomst weer een blog zal beginnen weet ik nog niet. Wil je ervan op de hoogte gesteld worden mocht ik er weer een beginnen, dan kan je dat ook kenbaar maken in een e-mail.
Misschien blijf ik wel kerstverhalen schrijven, vond je die leuk dan kan je de link van die blog opslaan voor jezelf en daar volgend jaar tegen Kerstmis een kijkje nemen.
Voorlopig blijft  Een kijkje in Zweden  gewoon online staan.
Dus wie weet horen we elkaar nog via mail of zien we elkaar nog op een of ander blog.

Bedankt dat jullie hier waren,
want een blog zonder veel lezers houd je geen tien jaar vol!

  Hieronder nog een kleine muzikale toegift.

Gon







vrijdag 22 december 2017

Kerstmis én het kerstverhaal 2017


Nog even een blogpost zo vlak voor Kerstmis.
Wil jullie de link geven naar het kerstverhaal dat ik dit jaar weer heb geschreven. Het heet ELSA en je komt er door HIER te klikken.
Peter heeft een kort kerstverhaal, eigenlijk een korte mijmering teruggaand naar zijn kerst van 1964 geschreven. Om dit te lezen kun je HIER klikken.
Veel leesplezier!

Hieronder plaats ik een YouTube filmpje met het lied KYRIE ELEISON gezongen door Herman van Veen. Het liedje is oorspronkelijk van Willem Vermandere, als je wilt vergelijken kan je dan hier doen https://youtu.be/zVQ44MADSsw.
Dus blijf nog even, kijk en luister...


 
 
 
 
Ik wens jullie een heel mooi en gezellig kerstfeest!
 
Ik steek alvast wat kaarsjes aan,
een voor een ieder die ik moet missen,
ze geven licht en warmte!
Onderwijl luister ik naar 'Kyrie Eleison'.


Gon
 
 
 
 
 
 
 
 

woensdag 20 december 2017

Winterwende 2017


Dit is vlakbij op de berg achter ons huis, 10 minuutjes lopen.
Inderdaad een oudere foto, Rush staat er op.
Mis haar nog steeds erg.
 
 
Eenentwintig december 2017 om 17:28 is officieel de zonnewende, in dit geval ook wel winterwende genoemd. Rond deze tijd komt de zon ten noorden van de poolcirkel niet meer boven de horizon uit.
De zonnewende is niet elk jaar op dezelfde tijd en kan op 21 of 22 december vallen.
Ik schat dat wij zo'n 350 km ten zuiden van de poolcirkel wonen, hier komt hij altijd nog wel even boven de horizon uit.
Maar nu gaan de dagen weer lengen en in een maand tijd zal het 's middags al bijna twee uur langer licht zijn hier in Jämtland - Zweden. Dat gaat zo snel!
Hier schijnt in de loop van de tweede helft van januari de zon weer op het erf, dan komt hij weer over de berg heen. We zien hem nu wel schijnen, maar op afstand. 






"De winterwende wordt ook wel een Yule genoemd en valt op de langste nacht van het jaar. Nadat de langste nacht is geweest, worden de dagen alleen maar langer, de invloed van het licht wordt steeds groter. Daarom staat in dit feest de wedergeboorte van de zon centraal. Het is ook de periode dat Jezus werd geboren, en dat zijn licht snel de duisternis weer zal overheersen. Om de zon te helpen, worden overal ter wereld vuren aangestoken. De Yulevuren staan symbool voor de macht van de God op aarde. 
Zijn geboorte betekent leven, licht en warmte, en dat vieren we door het ontsteken van die vuren. In vroeger tijden werden de vuren op hoge heuvels aangestoken, zodat hun licht over het hele land zou schijnen. De mensen geloofden dat al het land dat door de Yule vuren werd verlicht, het komende jaar grote vruchtbaarheid zou hebben. 
Dat geloof leeft tot op de dag van vandaag nog in het Yulefeest door. Ook het in je huis halen van het leven staat centraal in dit feest. De ‘kerst’boom is hier een voorbeeld van. De sparboom staat symbool voor het eeuwige leven. Dit komt, omdat hij altijd groen is. De lichtjes staan symbool voor de zon, die opnieuw geboren wordt."
(bron www. wicca-is-een-religie.nl).

Tot vrijdag de 22e wanneer ik met mijn laatste bericht kom zo voor Kerstmis en natuurlijk met m'n kerstverhaal!

Gon
 

zaterdag 16 december 2017

Een heerlijk simpel "soepie"


Ik maakte laatst een lekker "soepie" en bedacht me het recept met jullie te delen.
Het is een erg simpel recept met een heerlijk resultaat!




Prei-aardappelsoep met bacon

Nodig:

1 pond prei (twee flinke) schoongemaakt en in ringen gesneden
stukje roomboter om in te bakken
flinke snuf zout
6-7 ons aardappels, geschild en in kleine stukjes gesneden
8 dl groentebouillon (ik nam twee EKO blokjes groentebouillon)
1 dl room
1½ dl karnemelk
½ tl witte peper
gebakken bacon (spekjes) en/of verse bieslook geknipt

Zo doe je het:

Roerbak de prei op middelhoog vuur even in de soeppan met de gesmolten boter en het zout.
Draai het vuur laag en laat de prei even zacht worden onder af en toe roeren.
Voeg dan de aardappelblokjes en de groentebouillon toe en breng aan de kook.
Laat het daarna op een laag vuur garen met het deksel op de pan.
Bak ondertussen de bacon.
Neem de soep van het vuur wanneer de aardappels helemaal gaar zijn en maak mooi glad met een staafmixer.
Roer de room, de karnemelk en de witte peper erdoor.
Nog even proeven of er evt. nog zout bij moet, maar bedenk je dat de bacon ook zout is.
Opwarmen mag, maar niet meer aan de kook brengen i.v.m. evt. schiften.

Serveer met bacon en evt. geknipte bieslook.
Wil je liever vegetarisch dan laat je de bacon gewoon weg en is de soep ook heerlijk.
 
Eet smakelijk!
Gon
 
 


woensdag 13 december 2017

Sankta Lucia - 13 december


 


Sankta Lucia

Vandaag is het Luciadagen.
Het Luciafeest is een typisch Zweeds lichtfeest dat wordt gevierd op 13 december, de naamdag van Sint Lucia (klik).
Vanaf vanmorgen 07.00 uur is de Lucia-viering vanuit Kungsholms kyrka uitgezonden op SVT2, maar zal vanavond om 18.00 uur herhaald worden. 
Je begrijpt misschien wel dat wij de herhaling van 's avonds verkiezen boven vroeg uit bed of later kijken op de Zweedse soort van "uitzending gemist".

Kungsholms kyrka oftewel de Kerk van Kungsholm is dus waar de viering gehouden werd dit jaar. Deze mooie kerk staat in het centrum van Stockholm. HIER (klik) kan je lezen over deze kerk, wel Zweedstalig, ook foto's.
De viering die op TV wordt uitgezonden is elk jaar weer van een andere mooie locatie.




Wil je deze Lucia-viering ook zien, dan kan dat HIER (klik) bij SVT Play. Het staat online tot 12 januari 2018, dus een maand.

Gon
 
 

zaterdag 9 december 2017

Dat duurt maar...





Inderdaad, ik beloofde dat mijn volgende bericht niet zo lang zou duren, maar ik kon geen woord houden. Gewoon teveel andere dingen te doen. Dan ook een 2e sneeuwstorm met natte sneeuw deze week, die heel veel sneeuw en heel veel werk bracht.
Toen ik op 6 november schreef: Yeah, de winter is begonnen!, kon ik niet vermoeden dat we een maand later al twee (natte) sneeuwstormen achter de rug zouden hebben en dat er zulke hoge bergen geschoven sneeuw op het erf zouden liggen. Ik hoopte natuurlijk op een prachtig wit winterlandschap met mooie droge sneeuw en bomen die helemaal wit zijn van de sneeuw. 
De winter is nog maar amper begonnen en dan al zulke bergen sneeuw, enorm!

Maar ik heb ook enige tijd nuttig besteed in die zin dat ik op veler verzoek toch weer een kerstverhaal ben gaan schrijven. Was het eerst niet van plan, maar toen bleek dat velen ernaar uitkijken ben ik toch begonnen en is het klaar.
Ik plaats het in één keer op 22 december op m'n speciale kerstblog en geef hier dan de link daar naartoe.



In Nederland is het niet gebruikelijk en is men nog in de ban van Sinterklaas wanneer  men elkaar hier een prettige advent wenst. Alles wat met kerst te maken heeft leeft hier enorm en begint al vroeg, kerst het feest van het licht! En overal zie je ook licht, de adventsterren, de (ik noem het maar) adventtrappetjes (elektrische advent kandelaars met vaak vijf of zeven kaarsjes), de marschaller (blikjes met kaarsvet voor buiten), kaarsen. De meeste huizen hebben echt voor elk raam  al iets staan. Onze buren hebben werkelijk voor elk raam een elektrische advent kandelaar staan als hierboven. Deze zijn nog altijd razend populair en overal te koop.


 
 
Hieronder plaats ik weer een bericht uit het verleden, een herinnering. Het wordt het bericht dat ik plaatste op 2 november 2013 omdat er twee verzoekjes kwamen voor "het bericht over die mooie Zweedse wanten".

Gon


Wauw, wat een mooie Lovikka wanten!

En wat voor wanten! Laat ik maar bij het begin beginnen...
Vrijdag zat er een pakje in de brievenbus, het was geadresseerd aan mij.

Iemand wenste me heel veel plezier met de inhoud van het pakje, deze mooie gebreide Lovikka wanten. En die iemand heeft een naam, ik kreeg de wanten van EVA.
Lieve Eva, ik ben er zo mee in mijn nopjes, nogmaals hartelijk dank!
 

Klikklik op de foto en kijk eens hoe mooi!


De meeste Zweden kennen de Lovikka wanten, ze zijn dik, warm en wollig. Maar de vrouw die de wanten ooit voor het eerst maakte, wie was zij? Het verhaal gaat ver terug in de tijd. Haar naam was Erika Aittamaa-Kruuka, geboren in het dorp Junosuando in het noorden van Zweden, nabij de grens met Finland.
 



Ze was de vrouw van een houthakker met een groot gezin. In het dorp Lovikka waar ze woonde, werd ze "Riga" genoemd. Erika was een sterke en inventieve vrouw. Om wat extra geld te verdienen hielp ze met het werk in het dorp. Ze kon werken als een man!
Ook deed ze aan breien op bestelling. Velen spraken over haar vaardigheid in het breien. Mensen brachten wol naar Erika, zodat ze wanten voor hen kon breien. Op een keer was er een klant ontevreden over de geleverde wanten, ze voelden stug en hard. Erika was erg creatief en liet het er niet zo bij zitten. Ze waste de wanten en ruwde ze op met een speciale kam voor het kaarden van wol. Je kunt je voorstellen dat de klant tevreden was met deze zachte wanten. Dit was in 1892 en de eerste Lovikka wanten waren een feit! Later werden de wanten versierd met veelkleurig borduurwerk. De vraag naar Erika's wanten werd zo groot dat ze andere vrouwen moest leren hoe ze werden gemaakt en zo werden de Lovikka wanten een grote bron van inkomsten voor de vrouwen in het gebied, vooral rond 1930. Erika overleed in 1952 toen ze 86 jaar was. In 1961 werd het Lovikka wanten merk geregistreerd. Helaas ging de fabriek Lovikka Vanten AB in 2007 failliet. Maar de naam van Erika is voor altijd verbonden aan de Lovikka wanten.





Wanneer je door het dorp Lovikka komt, kun je een gigantische want zien in een klein huisje langs de weg. De want is een gedenkteken voor Erika Aittamaa en haar werk.
 



Veel vrouwen in het dorp hebben gewerkt aan het project. De inhuldiging van de enorme want was in 2007. Ik vind het er wel een beetje vreemd uitzien :-).
 



Lovikka wanten staan ook afgebeeld op een postzegel uit 1998 (rechtsonder).

De meeste informatie heb ik, na een tip van Eva, gevonden op de site van Solveig Larsson. Zij breit wanten, wanten en nog eens wanten en wordt geïnspireerd door o.a. de natuur. Het is erg leuk om een kijkje te nemen op haar site. Gebruik desnoods een vertaalmachine als je geen Zweeds kunt lezen. Haar site vind je HIER.
 



Solveigs vantar


Lovikka wanten zijn nog steeds populair, vooral in het noorden natuurlijk. In het dorpje Junosuando waar Erika geboren is, bevindt zich het 11:ans hantverkcenter. Zij houden zelfs een wantenfestival met daaraan verbonden een wedstrijd Lovikka wanten breien. Neem HIER maar eens een kijkje! Er zijn trouwens nog veel andere leuke en mooie dingen te zien op hun site!
 

De zes winnende paren


En als ik deze winnende paren zie, ja, ze zijn prachtig, vind ik de wanten die ik van Eva kreeg nog steeds de allermooiste!
 


vrijdag 24 november 2017

De sneeuwstorm en een cadeau


Skräddartorpet
 
Het lijkt een zwart-wit foto, maar het is toch een kleuren. Alles leek zwart, wit en grijs tijdens en na de sneeuwstorm van afgelopen donderdag.
We wonen twee kilometer buiten Hoting, ten noorden ervan. We zijn met drie huizen. Clas, Åke & Wiveka en wij. Ergens in  zeventienhonderdzoveel stonden deze drie huizen hier natuurlijk nog niet, nee, alleen het huisje hierboven stond hier. Zo oud is het al en je ziet het, zulk oud hout, onbehandeld en nog altijd keihard! Dat doet het gematigde landklimaat hier met hout, heel wat anders dan het zeeklimaat in NL waar het bijna wegrot terwijl je kijkt :-).
In dit huisje woonde en werkte zo heel lang geleden de kleermaker van het dorp.
Vandaar ook de naam van het huis wat zoiets betekent als kleermakershuis (hoewel torpet vertaald wordt als "boerderijtje"). Nog altijd wordt deze plek zo genoemd door dorpelingen en ook in aanduidingen van bijv. koopaktes wordt de naam nog altijd genoemd. Zo rond 1960 kwam het in handen van de vader van Wiveka die het enorme perceel in drieën deelde en dus twee delen verkocht.
Skräddartorpet is normaal dus vergrijsd, maar tijdens en na de storm zag het er zo uit. Dit is nog wel aan de luwe kant.
 
 


Het uitzicht tijdens de storm. Door de onderste helft van de ramen zag je weinig door de plaksneeuw die erop zat. Ook dit is aan de luwe kant, veel sneeuw waaide van het dak op de ramen en vensterbanken.
Na de storm was het een gigantisch klus alles weer begaanbaar te maken. 's Morgens (hij was vroeg in de nacht al begonnen) kreeg ik de deur, die naar buiten draait, al bijna niet open. Dertig centimeter lag er voor en dus moest dat allemaal weggegraven worden.
De sneeuw was erg zwaar omdat het maar net onder nul was. Je kon niets met een sneeuwblazer. Vanmorgen de laatste loodjes en zo kunnen de vogels her en der rond ons huis tenminste weer eten. Dit is bij het vogelhuis wat ook helemaal dicht gesneeuwd was. 




Vanmorgen kwam er een erg grote vrachtwagen van PostNord het erf op rijden. Dat had nog wat voeten in de aarde want toen hij op het weggetje hiervoor, dat nog niet gestrooid was door de gemeente, achteruit wilde rijden lukte dat niet, ook niet met zijn spijkerbanden. Uiteindelijk lukte het dan toch. De aardige chauffeur overhandigde me deze uit NL afkomstige doos.
 
 

 
Wat hebben jullie ons weer verwend Anneke en Adrie!!! Met liefde verpakt, een mooi gedicht erbij en ook nog (niet op de foto) alvast de kerstkaart met een mooie kerstversiering er bij.
Ons heerlijk avondje kan alvast niet meer stuk. En qua lekkernijen de weken rond Sinterklaas ook niet. Ontzettend bedankt lieverds!
 
Gon

Het zonnetje buiten bij de achterdeur
bleef toch nog vriendelijk kijken
ondanks de sneeuw.